Genoten van Suzanne Vega in Diest


Ik stap in de auto van @floriswouter in Driebergen-Zeist om samen af te reizen naar Diest. Er staat file, het is warm en ik trek mijn schoeisel uit tegen de wil van Floris, wat ik ook wel snap want ik had vlak daarvoor nog 15 KM gefietst. De verwachte geur is gelukkig niet aanwezig en als compensatie stop ik de CD ‘Retrospective’ van Suzanne Vega in de speler.

Want daarvoor zitten wij op zo een mooie dag in de file richting Diest, welk vlak langs Aarschot ligt. Wij zijn onderweg naar Suzanne Vega en veel meliger kan het niet worden in die auto en de tijd vliegt voorbij. Op een gegeven moment heeft Floris nog maar half zicht omdat mijn been kramp had en ik besloot hem te strekken tegen het zijraam van de bestuurder. Na wat erotische Tweets heen en weer over oesters met @appelejan rijden wij de grens over.

Wij genoten = )Als goed georganiseerd dat wij zijn rijden wij rond 20:00 Diest binnen zonder dat er een avondmaal genuttigd is, wisten we niet precies waar we heen moesten en wilde de autoradio van Floris niet meer uit. Na wat rondrijden vonden we een kaart van Diest (achter zo’n reclame zuil) en heb ik voor het eerst van mijn leven op mijn sokken in Diest rondgelopen. Na het kijken op de map kwamen we er achter dat we maar 300 meter hemelsbreed van onze locatie verwijderd waren.

Eenmaal aangekomen zagen we dat er voedsel was en bij de salade-dame schoot een beetje in paniek toen ik vroeg welke salades lactose-vrij waren en begon zich bij elke zin te excuseren, wat ik wel lief doch een beetje onderdanig vond. Na salade komt bier, jammer genoeg dat Primus nog smeriger smaakt dan Heineken. Kriek en wijn waren daarom ook de logische opvolgers.

We besloten ons maar te zetelen in het amfitheater van Diest. Wat een pret we mochten op dakpannen zitten, of tenminste zo had ik ze bestempeld. Na een tijdje wachten kwam Duncan Sheik, de support-act, het podium op. Zijn muziek was goed, maar zijn performance liet echt te wensen over op het moment dat hij zijn volgende liedje aankondigde was het ‘this is a song..’ en dan bleef het een tijdje stil.

De presentatiedame van Diest Live kwam weer het podium op en vertelde ons dat Suzanne Vega om 22:00 het podium op kwam en dat we nog gerust een pintje konden halen.

Tijd om even het publiek door te nemen, aangezien we moesten wachten en Floris alcohol aan het halen was. Het publiek was oud, merendeels boven de 40. Behalve voor mij, daar zat een familie met twee kinderen van rond de 6/7 jaar waar ik telkens heel erg de neiging had om in de wangetjes te knijpen en koetsie koe te zeggen als ze omdraaide. Achter mij zaten twee vertegenwoordigers van de pers, eentje met een pen en papier en de andere met camera.

De presentatiedame betrad het podium weer en vertelde ons om ‘recht te gaan staan’, na het even laten bezinken besefte ik mij dat ze wilde dat we gingen staan. Suzanne Vega betrad het podium en gooide al gelijk de stemming erin door op een droge manier te zeggen ‘It’s so nice of you to stand up’.

De set en de band was zeer bescheiden. Naast Suzanne Vega met haar akoestische gitaar was er een lead guitar en een bass. Volledig in het zwart gekleed was Suzanne Vega niet echt goed te onderscheiden van de zwarte achtergrond.

Suzanne zong, zoals ik gewend bent dat ze zingt, puur en zuiver. Ze liet geen enkele steek vallen. Als er een foutje voorkwam dan lag dat aan de guitar of de bass. Op de liedjes van haar nieuwste album ‘Beauty & Crime’ (2007) na zong ik alle liedjes mee. Het viel mij op dat ik niemand anders, behalve Floris bij sommige nummers, niemand in het publiek zag of hoorde meezingen. Misschien is het Vlaams om niet mee te zingen of niemand kende ook maar een paar regels van haar teksten, maar ik vond het vrij triest. Toen ik haar, morgen precies drie jaar geleden, in Utrecht zag optreden waren er toch wel een hoop meezingers. Gelukkig, probeerde, ze wel mee te klappen bij Tom’s Diner. Jammer genoeg deden ze dat allemaal uit de maat.
Op een gegeven moment, toen Suzanne zong ‘The soldier came knocking upon the Queens door..’, begonnen mijn ogen toch wat vochtig aan te voelen, kreeg ik tintelingen in mijn hoofd en stonden mijn mondhoeken het meest ver uit elkaar terwijl ik met haar meezong.

Tussen de liedjes door had Suzanne Vega vermakende verhalen waar veelal gelach uit voort kwam. Zo vertelde ze dat het nummer ‘Tombstone’ ontstond nadat haar moeder haar verteld had dat ze de kat een Viking begrafenis gegeven hadden en Suzanne toch liever gewoon een graf prefereerde.

230KM heen en 230KM terug gerezen voor het concert en het was het meer dan waard. Op het eind was er ook nog de mogelijkheid om Suzanne te ontmoeten voor een handtekening. Na een tijdje daar gestaan te hebben draaide ik mij naar Floris en zei: ‘Kom we gaan, ik wil haar niet zien, want nu is het nog Suzanne Vega en als ik haar dan van dichtbij zie en haar spreek dan is het een vrouw even oud als mijn moeder’. Daarmee bedoelende dat ik de magie van de afstand tussen ‘fan’ en artiest mooi vindt en bang ben dat het verpest wordt als ik te dicht bij haar kom.

Na het concert stapte we weer in de auto en reden, nadat de radio weer aangesloten was, blindelings een kant op en kwamen zo nog allemaal mooie Belgische dingen tegen. In een klein dorpje zagen we een nacht winkel waar ik nog een BVO’tje scoorde en Floris een Rode stier zodat hij scherp en helder genoeg was om ons veilig terug te rijden naar Noord-Holland. Op de terug weg nog een stop gemaakt voor smerige droge tankstation broodjes waarna ik op het laatste stuk in slaap viel en wakker werd vlakbij mijn huis en er toch echt heilig van overtuigd was dat ik pas ingedut was aan het begin van het nummer dat zojuist op de radio speelde.

Ik heb genoten, van het concert, van Vega, van Diest, van de reis en erg veel van het gezelschap.


3 reacties op “Genoten van Suzanne Vega in Diest”

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.